NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الْوَهَّابِ
بْنُ نَجْدَةَ
حَدَّثَنَا
بَقِيَّةُ
بْنُ
الْوَلِيدِ
عَنْ ابْنِ
ثَوْبَانَ
عَنْ أَبِيهِ
يَرُدُّ
إِلَى
مَكْحُولٍ
إِلَى عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ غُنْمٍ
الْأَشْعَرِيِّ
أَنَّ أَبَا
مَالِكٍ
الْأَشْعَرِيَّ
قَالَ سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَقُولُ مَنْ
فَصَلَ فِي سَبِيلِ
اللَّهِ
فَمَاتَ أَوْ
قُتِلَ فَهُوَ
شَهِيدٌ أَوْ
وَقَصَهُ
فَرَسُهُ
أَوْ
بَعِيرُهُ
أَوْ لَدَغَتْهُ
هَامَّةٌ
أَوْ مَاتَ
عَلَى فِرَاشِهِ
أَوْ بِأَيِّ
حَتْفٍ شَاءَ
اللَّهُ فَإِنَّهُ
شَهِيدٌ
وَإِنَّ لَهُ
الْجَنَّةَ
Ebû Malik el-Eş'arî'den;
demiştir ki: "Ben, Rasûlullah (s.a.v.)'i şöyle buyururken işittim":
"Her kim Allah
yolunda (savaşa) çıkar da (aldığı bir yarayla) ölürse veya öldürülürse o kimse şehiddir.
Yahut da atı ya da devesi onu (yere çarpıp) boynunu kırar, veya zehirli bir
hayvan onu sokar ya da yatağında ölürse veya Allah'ın dilediği bir ölümle
ölürse, o kimse şehiddir. Ve onun için cennet vardır.”
İzah:
Sâdece Ebû Dâvud
rivayet etmiştir.
..... kelimesi bir
kimsenin evinden ve yurdundan çıkıp gitmesi anlamına gelir. Nitekim;
"Tâlût askeriyle ayrılınca..."[Bakara 249] âyet-i kerimesinde de bu
mânâda kullanılmıştır.
kelimesi ise, deve veya
benzeri bir hayvanın binicisini yere atıp boynunu kırması anlamına
gelir.kelimesi de yılan gibi zehirli haşerelerin ısırması için kullanılır.
Hadîs-i şerifte Allah
yolunda savaşa çıkan bir kimsenin herhangi bir sebeple hayatını kaybetmesi
halinde şehid olacağı ifâde edilmektedir.
Binâenaleyh bu şekilde
hayatını kaybeden bir kimse şehidlik rütbesine erişeceğinden, şehidler ve
salihlerle birlikte cennete.ilk sırada girme saadetine erenlerden olacaktır.
Ancak Hafız
el-Münzirî'nin ifade ettiği gibi senedinde Bakıyye b. el-Velid ile İbn Sabit
bulunduğundan bu hadis zayıftır.